بررسیهای چینه شناسی لرزه ای در خلیج فارس از میدان سیری تا تنگه هرمز

به دلیل اینکه روش لرزه نگاری انعکاسی دارای پوشش جانبی زیادی می باشد، برای تعیین گسترش جانبی لایه های تحت الارضی (با ضخامت کافی) ابزار مناسبی است، در حالیکه اطلاعات بدست آمده از چاهها محدود به نقاط خاصی می باشند که تعداد آنها در یک ناحیه کم می بشد. بنابراین برای آگاهی از چگونگی گسترش لایه ها و تغییرات آنها در یک ناحیه باید از داده های لرزه نگاری انعکاسی استفاده شود. ناحیه مورد مطالعه بخشی از شرق خلیج فارس (از میدان سیری تا تنگه هرمز) می باشد. ردیف سنگی مورد مطالعه نیز سازندهای مربوط به کرتاسه پائین ومیانی می باشد، که شامل سازندهای فهلیان، گدوان، داریان، کژدمی و سروک است. در این ناحیه تمان سازندهای فوق الذکر بجز کژدمی می توانند بعنوان سنگ مخزن عمل نمایند که دراین میان بخش میشریف از سروک یکی از سنگ مخزنهای اصلی می باشد. به همین خاطر این ردیف سنگی از اهمیت خاصی برخوردار است. در این مطالعه از 13 حلقه چاه اکتشافی و ارزیابی و حدود 1000 کیلومتر خط لرزه نگاری دو بعدی استفاده شده است. با استفاده از نمودارهای پرتوگاما و صوتی و کمک گرفتن از اطلاعات زمین شناسی چاه، عمق راس و قاعده هر سازند در تمامی چاهها تعیین و تطابق بین چاهها انجام شد. برای تبدیل عمق افقهای زمین شناسی به زمان از نتایج عملیات شلیک کنترل چاه و نمودارهای صوتی استفاده شد. به این ترتیب چاهها با مقاطع لرزه ای همبسته شد یعنی بازتابنده های لرزه ای مفهوم زمین شناسی پیدا کردند. این بازتابنده ها در تمامی مقاطع لرزه ای پیگیری شد و در نهایت نقشه های هم زمانی سطح فوقانی و هم ضخامت زمانی برای هر سازند تهیه شد. ناحیه مورد مطالعه، از نظر چینه شناسی لرزه ای نیز مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی به دلیل اینکه بیشتر افقهای لرزه ای با هم موازی بودند تعیین سکانسهای لرزه ای با استفاده از پایانه های بازتاب لرزه ای غیرممکن بود و تنها در بخشهایی از تنگه هرمز، چینه هایی که روی سازند سروک قرار گرفته اند دارای پایانه های بازتاب لرزه ای آنلپ و یا دونلپ ظاهری می باشند. شکل بازتاب داخلی واحدهای رخساره لرزه ای، موازی و شکل خارجی آنها از نوع صفحه ای می باشد.